11e dag fietsen indochina, angor

Vandaag voor de tweede dag op  de fiets in vietnam, hopen dat het niet dat gaat regenen.
Het ontbijt in dit hotel is goed, vandaag hebben we heerlijk vers afgebakken stokbrood. Neem voor de verandering maar eens een ei :-) 
Na het ontbijt gaan we eerst de bus in voor 1.5 uur om uit de stad te komen. Daarna gaan we weer op de fietst. Vandaag maken we 50 km naar Vinh Long om te overnachten in een Home stay.
Prachtig land, vriendelijke mensen, lekker eten, wat wil een mens nog meer.

tis ook vandaag weer warm en een beetje benauwd.

We stoppen in Long Xuyen, net voordat we een pond overgaan moet iedereen uit de bus, lifevest aan en het pond op, de bus komt met een later pond. Er wordt aardig naar ons gekeken. Niemand heeft namelijk een vest aan. Maar onze gidsen zijn dit verplicht om te doen anders kunnen ze problemen krijgen.

Aan de andere kant van de Mekong rivier staan onze fietsen al klaar, we fietsen vandaag ook weer langs de rivier en door kleine, onbekende dorpjes. Met niet al te beste wegen. 
Geweldig om te zien hoe mensen hier leven, spullen die gedroogd worden (rijst, chili, wierook stokjes, kokosnootschil etc.)
Het tempo is hoog maar super lekker. 
Totdat ik plotseling het signaal krijg om te stoppen en zie in een flits een fiets op de grond liggen en een andere vallen en Sidney zit boven op de gevallen fietsen.
Blijkt dat John flink te zijn gevallen, Anne en Hanna nog net konden ontwijken, maar Sidney is over de fiets van John was gevallen. Ziet er allemaal niet echt goed uit. John heeft overal bloed in zijn gezicht en op armen en benen. Sidney heeft plots dikke knieën met bulten zo groot als een ei. Anne heeft in haar kuitbeen een flinke snee zitten.

Iedereen schiet ten hulp van onze groep. Verband, water, pleisters, watten, jodium, ijs, alle hulpmiddelen worden ingeschakeld. Sidney op iedere knie een ijszak. Verder wat schaafwonden op zijn arm maar niet echt bloedend. Bij Anne wordt de wond schoongemaakt en ook ijs erop omdat deze ook dik en blauw wordt. Maar John ziet er ernstig uit, zijn tanden doen zeer, lip bloed ernstig, boven zijn lip flink afgeschaafd en heel erg opgezwollen,  knieën en armen geschaafd. De nodige zaken worden schoongemaakt en gekoeld met ijs. De buurtbewoners kijken geïnteresseerd naar dit spektakel.   

Nadat iedereen naar behoren is verzorgd besluiten we met zijn allen in de bus te stappen en richting het , locale, ziekenhuis te rijden om te kijken of er niets gebroken is bij John en Sidney. Aangekomen in het ziekenhuis zijn we een soort attractie,  iedereen kijkt, wijst en lacht wat in het rond. Wachtend met zijn alle op het muurtje voor de ingang op de foto's van beide heren. Komt Anne weer naar buiten lopen uit het ziekenhuis,  ze besluit om niet naar haar been te laten kijken, heeft meer last van de kwaliteit van het ziekenhuis. En haar wond wordt nog ff schoongemaakt door Sam, die speciaal spul heeft om deze te reinigen. 

Uiteindelijk, na ongeveer 45 min. Hebben we de foto's in  bezit en is niks gebroken, bij John is en klein beetje schoongemaakt en dat was het. Terug in de bus en richting onze lunch. 3 km voor de lunch stappen we uit de bus, omdat de weg te smal is voor de bus. We fietsen naar het ouderlijke huis van Lam. Hier worden we verwelkomt met een geweldige uitgebreide,  door zijn moeder en zus gemaakte, lunch. Verse vis, groente, rijst, spring rolls, fruit, soep. Na de lunch krijgen we nog een korte rondleiding door de tuin vol met fruit, mango, lemon, durian, suikermais.

Op de fiets voor de laatste 25 km. John en Ruth gaan met Lam naar een (echt) ziekenhuis in de buurt van Vinh Long. En wij gaan daar heen op de fiets. Onze eerste stop is ongeveer op 14 km. Sommige mensen hebben zin in kofie en Moh weet een plekje, eigenlijk onze chauffeur,  Onze monteur rijdt nu voorop om de weg te wijzen en zegt dat het max 4 km is. Nou kan je vertellen dat dit een lange 4 km was. Blijkt het 7 te zijn, maar goed de koffie schijnt dan ook super lekker te wezen volgens de kenners. Na een half uurtje maken we onze laatste km voor vandaag,  om dan nog een uurtje of anderhalf in de bus te zitten. 

In Vinh Long aangekomen hebben we nog ff 15 min tijd,  omdat we wachten tot John en de rest terug is uit het ziekenhuis.  Loopt samen met Brent ff een kort rondje over de locale groentemarkt. Als we terug zijn is John er ook weer. 7 hechtingen, 4 aan de binnenzijde en 3 aan de buitenzijde van zijn lip, alles goed schoongemaakt en de nodige medicatie mee gekregen. Goed dat hij is gegaag.

We gaan met een mooie boot het water over naar Ut Trinh homestay, gebouwd in locale stijl, op een eiland in de Mekong rivier. Tis een prachtig houten huis met mooie, eenvoudige kamers met ventilator,  mmm lekker warm weer vanavond.

Spullen in de kamer, douche en dan de keuken in, we koken vandaag met zijn allle onze maaltijd.  Iedereen is enthousiast en binnen 30 min is alles gesneden en klaar om gekookt/gebakt te worden.  Maar dat hoeven wij niet te doen. Wij worden ondertussen vermaakt met lokale muziek en zanger en zangeres. Een soort van liefdes verhaal in de vorm van muziek en toneel worm voorgedragen. Korte tijd daarna volgt er een mooie maaltijd met veel verse producten,  verse springrols van rijstblad, vis, rijst, groente, fruit en niet te vergeten rijstwijn uit eigen keuken. Dat smaakt voortreffelijk.

Na het diner hebben we nog een kleine after borrel mer rijstwijn en bier. Heb 8 kleine borreltjes op en twee bier, gemixt met 7-up. Das meer als genoeg en om 11 uur sluiten we onze ogen, nou ja sluiten, tis warm en klef. Hopen dat het meevalt.