9e dag Vietnam

Niet wakker te krijgen vandaag, veel te vroeg, ben nog half suf als ik om half 7 ga ontbijten,  tis weer te warm, maar vooral te plakkerig,  80% luchtvochtigheid vandaag. 

Om 7 uur staan we al weer klaar voor onze rit van 80 km op de fiets naar Hue, maar het eerste half uur gaan we met de bus de stad uit, we rijden langs de kustweg en passeren veel grote hotels, resorts etc, sommige zijn niet af of half af, niet of half bezet met touristen, goed voor de werkvoorziening,  maar een doorn in het oog om te zien hoe ze de kust vervuilen met zoveel hotels, tja investeerders.  We stoppen met de bus op een rustige parkeerplaats langs de kust. Vanaf hier fietsen we 25 km richting de Hai van Pass, ook genaamd The Pass of the Ocean Clouds. De eerste 25 km zijn vlak en we hebben lekker het ritme te pakken,  gelukkig heb ik niet meer zoveel spierpijn, wat een dagje rust met je kan doen. Als we midden op een redelijk steile brug stoppen, kunnen we aan de rechterzijde de beruchte pas zien die we vandaag oversteken, Lam wijst me de berg, daar heel ver weg midden tussen 2 bergen, daar gaan we overheen. Ok........ veel te lang, 10 km en veel te hoog 850 mtr stijgen, flinke klus.

Bij mijn stop neem ik 2 bananen,  goed voor de benen zegt Lam, extra drinken en noten eten. Tis bloedje heet dus..... Spring met volle moed op mijn fiets om aan de klim te beginnen. Tis lang, hoog en te warm. In de laagste versnelling ga ik op pad. Heb met mezelf afgesproken als ik moe ben stop ik. Gaat goed,  mooie omgeving,  foto maken, ff drinken,  en hop weer verder. Scooter rijders die je aanmoedigen en sommige stoppen zelfs om een foto te maken. Na bijna 4 km stijgen zie ik uiteindelijk de bus en de vrachtwagen. Ff bijtanken, drinken,  eten,  uit zweten en weer op pad. Pfff tis zwaar, heet en heb het moeilijk, kan niet meer, wil stoppen, tis genoeg, heb pijn aan mijn knie en mijn bovenbenen willen niet meer, zijn verzuurt. Stop nog maar eens, drink wat en ga weer op pad. Verderop zie ik een waterslang,  hier worden vrachtwagens gewassen en ik, heerlijke verkoeling, kan er weer ff tegen.  Gelukkig nog een stop maar besluit ondertussen daar Ik nu echt ga stoppen. Bij de vrachtwagen aangekomen geef ik aan dat ik stop, zegt de chauffeur alleen nog omhoog en dan ben ik er. Mmm Laat me niet kennen, krijg ijs voor afkoeling, water en fruit en afgekoeld ga ik weer op pad, samen met Kathy. Nog een paar honderd meter en dan zijn weer er, worden aangemoedigd door scooters die voorbij komen. Boven aan de top zien we de rest al staan wuiven.  En ja weer zijn er. YES, YES, we hebben het gedaan,  trots op ons zelf. De kanjers.

Na een heerlijke stop worden we beloond met een afdaling van ruim 10 km. Ik rij naar beneden met een flink tempo. Super. Beneden aan gekomen kruisen we een spoorweg en een brug, deze brug en tunnel, is de kortere doorsteek van de pass die wij beklommen hebben, vervolgen onze weg langs een lagoon, voor ongeveer 15 km, prachtige omgeving,  bergen,  water,  rijstvelden,  oester kwekers. Dit doen ze met palen in de zee en banden erom heen, hier zetten de oesters zich op af. Banden van de palen halen en oesters oogsten. Omze laatste stop voor de lunch is in zicht. Ben als eerste, ooo, dacht dat er veel meer voor mij waren. Niks mis mee, lekker afkoelen in de schaduw, jurk aan en wachten op de rest. 

We gaan de bus in voor 15 min en rijden naar een heelijke lunch plek aan zee. Vanaf hier rijden we 2 uur in de bus richting Hue. En daar staan onze fietsen alweer te wachten om de rit van de laatste 30 km te maken. Tis ondertussen bewokt geworden, nog wel warm, maar niet meer heet. We fietsen over mooie wegen en passeren kleine dorpen, met schuurtjes gebouwd van plastic en bekleed met hooi. Hier kweken ze champignons in. Wat hier ook opvalt, ze hebben veel "dorpshuizen" die een Chineese uitstraling hebben, prachtig om te zien. Kinderen zwaaien langs de weg, boeren zijn de rijst aan het oogsten of de waterbuffels aan het laten grazen. Tis een drukke bedoeling in deze omgeving.  En onze laatste stop is in zicht. Drinken, fruit, nootjes en wachten tot iedereen er weer is. Ondertussen is er een klein ongeval op de kruising, 2 meisjes op een scooter vallen spontaan. Gelukkig niet erg, iedereen helpt ff en dan gaat het normale leven weer gewoon verder.

We vervolgen onze weg door mooie groene rijstvelden,  kleine weggetjes langs een riviertje en komen uit op een brede geasfalteerde weg en zien in de verte al de grote stad Hue. Plots zijn we in het drukke verkeer, scooters, auto's,  voetgangers, het rijdt allemaal door elkaar heen met de nodige getoeter. Ook wij maken deel uit van deze chaos.  Kruising oversteken,  links af, rechts af en direct de weg over steken en dan zijn we bij het hotel, Gold 1.

 Het is douche tijd en om 7 uur op naar het Italiaanse restaurant, eet gewoon lekker vietnamees. Nemen vandaag ook afscheid van ons fietsteam, morgen alleen nog ff de ochtend en dan gaan ze naar huis. In het hotel nemen we nog ff een borrel in de bar op de 12e verdieping.